Manners4Minors 1 - Awesome

Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να αισθάνονται την αγάπη και την αποδοχή. Είναι εξίσου σημαντικό τα παιδιά να αντιλαμβάνονται ότι η συμπεριφορά τους πρέπει να είναι σωστή και κατάλληλη, για να γίνεται αποδεκτή από γονείς, δασκάλους αλλά και από το ευρύτερο κοινωνικό τους περιβάλλον. Η  ανάγκη του παιδιού να γίνει αποδεκτό αλλά και η κατανόηση της σημασίας των καλών τρόπων και της σωστής συμπεριφοράς μέσα από τα μαθήματα, θα έχει ως αποτέλεσμα να χαμογελάει, να είναι ευτυχισμένο και να αποκτήσει πραγματικούς φίλους, οι οποίοι  θα  θέλουν να παίζουν και να είναι γύρω του. Σημαντικό είναι μέσα από το θεατρικό παιχνίδι και την υπόδυση ρόλων να ενσωματώσουν τις θεμιτές συμπεριφορές με επιτυχία στην καθημερινότητά τους και στις κοινωνικές τους περιστάσεις.

Τί είναι οι κανόνες; Γιατί τους χρειαζόμαστε; Μήπως τους έφτιαξαν οι γονείς και οι δάσκαλοι γιατί θέλουν να μας τιμωρήσουν; Είναι τόσο άδικο! Είναι αυτό αλήθεια; Όχι! Οι κανόνες είναι για να μας κρατούν ασφαλείς και να μας καθοδηγούν στη ζωή μας. Σκεφτείτε, αν δεν υπήρχαν φώτα τροχαίας ή τα Stop στους δρόμους τι θα συνέβαινε; Φανταστείτε ένα αγώνα ποδοσφαίρου χωρίς κανόνες ή σε ένα παιχνίδι που παίζετε με τους φίλους να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει! Θα μάθουμε λοιπόν να ακολουθούμε και να σεβόμαστε τους κανόνες του σπιτιού, της τάξης και του παιχνιδιού! Δεν θα κατανοήσουμε μόνο την αξία των κανόνων αλλά θα μάθουμε να θέτουμε και τους δικούς μας δίκαιους για όλους κανόνες.

Οι λέξεις «παρακαλώ», «ευχαριστώ», «συγγνώμη»,  << λυπάμαι>>, είναι ένα μικρό και φαινομενικά ασήμαντο κομμάτι των καθημερινών μας συνομιλιών, αλλά εκτιμώνται πραγματικά από αυτόν που τις λαμβάνει! Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ένα παιδί που λέει αυτές τις λέξεις είναι ευγενικό και οι γύρω του είναι εντυπωσιασμένοι μαζί του. Όμως υπάρχουν πολλά άλλα που κάνουν ένα παιδί ευγενικό! Αν ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν αυτές τις λεξούλες ή αν τους δείξουμε πως τις χρησιμοποιούμε και εμείς στην καθημερινότητά μας, τότε θα τις υιοθετήσουν και αυτά.

Σκοπός είναι να διδάξουμε στα παιδιά να αναγνωρίζουν πότε η συμπεριφορά τους επηρεάζει τους άλλους καθώς και τους ίδιους. Σημαντικό είναι να διδάξουμε στα παιδιά, ότι είναι σημαντικό να μοιράζονται και να νοιάζονται τους γύρω τους. Το μοίρασμα είναι μια δεξιότητα, η οποία κατακτάται και εξελίσσεται με τον χρόνο. Για να μπορεί να μοιραστεί κάποιος, θα πρέπει πρώτα να μπορεί να μπει στη θέση του άλλου και να καταλάβει τα συναισθήματά του. Το να μοιράζεσαι και να νοιάζεσαι, είναι κάτι που θα σε  κάνει να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου, καθώς και το άτομο που χρειάζεται τη βοήθειά σου. Έτσι δείχνεις στους ανθρώπους γύρω σου ότι είσαι καλός άνθρωπος και ώριμος αρκετά, για να  κατανοείς τις ανάγκες των άλλων. Όταν τα παιδιά είναι ευγενικά, καλοσυνάτα και δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τους άλλους είτε είναι άνθρωποι, είτε ζωάκια, καλό είναι αυτό να αναγνωρίζεται από τους γονείς, αλλιώς τα παιδιά μπορεί να το εκλάβουν ως κάτι ασήμαντο και να πάψουν να το κάνουν.

Η έννοια του κλαψουρίζω και γκρινιάζω όταν δε μου κάνουν αυτό που θέλω, είναι μια κακή συνήθεια που αποκτούν τα παιδιά και πρέπει να αποθαρρυνθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Είναι μια συνήθεια στην συμπεριφορά τους που πρέπει να σταματήσει. Οι γονείς συνηθίζουν τόσο αυτή τη συμπεριφορά των παιδιών τους, που αρχίζουν να δέχονται ότι αυτός είναι ο τρόπος επικοινωνίας τους! Το παιδί πρέπει να γνωρίζει ότι το κλαψούρισμα δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως τρόπος έκφρασης. Πρέπει να υπενθυμίζουμε στα παιδιά ότι  υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να λάβουν προσοχή ή να πάρουν κάτι που θέλουν. Θα τους δείξουμε ότι το αποτέλεσμα που θα έχουν αν δεν κλαψουρίζουν και γκρινιάζουν, θα είναι πιο θετικό και έτσι θα κάνουν χαρούμενους τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, αλλά και οι ίδιοι θα νιώθουν πιο καλά.

Όπως αρκετοί γονείς γνωρίζουν, τα παιδιά απαιτούν την προσοχή μας εδώ και τώρα, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Θέλουν άμεση προσοχή και όπως είναι φυσικό για αυτά θα διακόψουν τη συζήτησή ή την εργασία των γονιών για να πουν αυτό που θέλουν. Είναι αδιανόητο για αυτά να περιμένουν μερικά δευτερόλεπτα ή μερικά λεπτά για να πουν αυτό που θέλουν. Θέλουμε να διδάξουμε στα παιδιά την υπομονή και να τα μάθουμε να περιμένουν πριν να διακόψουν με αγενή τρόπο μια συζήτηση. Υπάρχουν πολλοί όμορφοι τρόποι να το κάνουν, όταν έχουν την ανάγκη να ζητήσουν κάτι! Για παράδειγμα να ψηλώσουν χέρι στην τάξη για να δείξουν πως χρειάζονται τη βοήθεια του δασκάλου. Επίσης μπορούν να αγγίξουν το γονέα τους στο χέρι όταν μιλά με κάποιο, δείχνοντας έτσι πως τον χρειάζονται!

Είναι φυσικό για ένα παιδί να  καυχιέται για κάτι που είναι πολύ περήφανο. Η ανάγκη  που έχει κάθε παιδί να επιδεικνύεται είναι απόρροια πολλων παραγόντων και ειδικότερα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Για παράδειγμα, ένα καινούριο κινητό, ρούχα και παπούτσια διάσημων σχεδιαστών είναι συχνά αντικείμενο επίδειξης . Συχνά η αντίδραση των παιδιών στο υπερβολικό καύχημα έχει αρνητικές επιπτώσεις, διότι αντιλαμβάνονται σύντομα ότι δεν παίρνουν την ανάλογη απάντηση ή την αντίδραση που έψαχναν. Ένα παιδί χρειάζεται μια ευγενική υπενθύμιση ότι υπάρχουν όρια στο να δείχνει τον ενθουσιασμό του για κάτι. Δε σημαίνει πως είμαι καλύτερος από τον άλλο αν έχω πιο ωραία ρούχα ή πιο ακριβά. Σημασία έχει να είμαι καθημερινά καλύτερος άνθρωπος. Θέλουμε τα παιδιά μέσα από το μάθημα κατανοήσουν τη διαφορα του να είμαι περήφανος για κάτι που έχω πετύχει ή  να είναι περήφανοι για κάτι υπέροχο που τους έχει συμβεί. Αυτό το συναίσθημα, είναι πιο ωραίο από το να καυχιούνται.

Η πίεση από τους συνομηλίκους του για να κάνει ένα παιδί μια  συγκεκριμένη ενέργεια είναι μέρος του να γίνει ένα παιδί αποδεκτό από μια ομάδα. Θα μιλήσουμε για τις διάφορες επιρροές και τύπους συμπεριφοράς που θα έρθουν τα παιδιά αντιμέτωπα στην ζωή τους. Για τα παιδιά είναι πολύ σημαντικοί οι φίλοι. Τα παιδιά δεν γνωρίζουν αμέσως ποιος είναι καλός φίλος για αυτούς. Κάποιον που αποκαλούν σήμερα τον καλύτερο τους φίλο αύριο μπορεί να μην τον αναφέρουν καν! Γι’ αυτό εξηγούμε από νωρίς στα παιδιά μας τι σημαίνει «καλός φίλος» και ξεκινάμε από την περιγραφή, «είναι κάποιος που σου μοιράζει χαρά», κάτι το οποίο εξελίσσουμε ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους. Χρησιμοποιούμε καθημερινά παραδείγματα, δικά τους και δικά μας ως παιδιά (αλλά και ως ενήλικες) για να τα βοηθήσουμε να κατανοήσουν την «καλή» φιλία και να μπορούν να τη διαχωρίσουν από τη χειριστική, καταπιεστική και «επικίνδυνη». Θέλουμε να “εξοπλίσουμε” τα παιδιά με τις απαραίτητες δεξιότητες ώστε να  τα προστατεύσουμε από αρνητικές επιρροές.

Μερικές φορές το να πούμε συγνώμη είναι τόσο σκληρό ακόμα και για τους ενήλικες. Αυτό συμβαίνει διότι ίσως ποτέ να μην διδάχθηκαν να λένε συγνώμη. Χρειάζεται απλά πρακτική ώστε το άτομο που ζητά συγνώμη να μην αισθάνεται αμηχανία να πει <<Δεν το εννοούσα, λυπάμαι πραγματικά>>. Εάν διδάξουμε τα παιδιά μας από νεαρή ηλικία θα είναι φυσικό να ζητήσουν συγνώμη για οποιοδήποτε λάθος έχουν κάνει. Μαθαίνοντας το παιδί να ζητά συγγνώμη, το βοηθά να εντοπίσει τα λάθη του, να αναλάβει την ευθύνη και να βελτιώσει τις σχέσεις του. Είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά ότι, το να λένε συγγνώμη δεν είναι απλώς μια λύση ανάγκης, αλλά μια ουσιαστική πράξη μεταμέλειας για μια κακή πράξη ή συμπεριφορά.

Αυτό το μάθημα έχει να κάνει με την τάση των παιδιών να γίνονται αυταρχικά στους φίλους τους και πάντα να έχουν τον έλεγχο. Εάν τα παιδιά πιστέψουν στον εαυτό τους θα νιώσουν ισχυροί. Με αυτή τη δύναμη, δεν αισθάνονται την ανάγκη να ασκήσουν τη δύναμή τους ενώ παίζουν με άλλους. Η πίστη στον εαυτό τους και στις δυνατότητές τους, είναι το όπλο για την αντιμετώπιση όλων.  Η θετική εικόνα για τον εαυτό συνδέεται συχνά ή αποτελεί μέρος της αυτοαντίληψης. Επομένως, για να μπορέσει ένα παιδί να διαμορφώσει μια θετική εικόνα για τον εαυτό του, θα πρέπει να υποστηριχθεί από τους σημαντικούς Άλλους ώστε να ξεκινήσει να γνωρίζει και να αποδέχεται τις πλευρές του εαυτού του. Παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού είναι η αυτοπεποίθηση των γονιών του, η αποδοχή και η αγάπη που εισπράττει, αλλά και η ύπαρξη σαφών προσδιορισμένων ορίων και κανόνων. Η ανάγκη να είσαι το επίκεντρο αρχίζει να μειώνεται καθώς χτίζουν την αυτοεκτίμησή τους και δημιουργούν περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Η απογοήτευση είναι γεγονός της ζωής και όλοι απογοητευόμαστε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Η ζωή είναι ωραία, αλλά και άδικη… Είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να το αντιμετωπίζουν. Όσο πιο γρήγορα το αποδεχτούν τόσο πιο γρήγορα θα το ξεπεράσουν. Η απογοήτευση  δυστυχώς είναι μέρος της ζωής μας. Θα πρέπει να είμαστε σε θέση να την αποδεχτούμε και να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά, αν θέλουμε να έχουμε μια επιτυχημένη και ικανοποιητική ζωή. Ένα μικρό παιδί δεν μπορεί να εκλογικεύσει δυσάρεστες καταστάσεις και να διαχειρίζεται το άγχος και την απογοήτευση. Αποκτά αυτή την ικανότητα με την πάροδο του χρόνου, και με τη σωστή καθοδήγηση θα την αναπτύσσει από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Δεν μπορούμε να προστατεύουμε συνεχώς τα παιδιά μας απο μια απογοήτευση. Αν δεν μάθουν να αντιμετωπίζουν τις απογοητεύσεις από την παιδική ηλικία,  όταν μεγαλώσουν, μόλις έρθουν αντιμέτωποι με κάτι που θα τους απογοητεύσει, απλά θα τα παρατήσουν.

Τα παιδιά εκδηλώνουν σε μερικές ηλικιακές φάσεις της ζωής τους και όχι μόνο κάποιες ενοχλητικές συμπεριφορές. Μερικές από αυτές τις συμπεριφορές, τις εκδηλώνουν γιατί η φύση τα πρόσταξε να το κάνουν ενώ άλλες μπορεί να είναι μία δοκιμασία για να δουν μέχρι που μπορούν να το φτάσουν. Ο σκοπός του μαθήματος είναι να δείξει στα παιδιά πόσο άσχημο είναι να έχεις συνεχώς ενοχλητική συμπεριφορά. Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν πότε η ανεπιθύμητη ενοχλητική συμπεριφορά χαλάει τα πράγματα για όλους τους άλλους.

Ο σκοπός είναι να βεβαιωθούμε ότι τα παιδιά έχουν κατανοήσει τι είναι ένα μυστικό και το πιο σημαντικό ότι υπάρχουν καλά και κακά μυστικά. Τα παιδιά πρέπει να κατανοήσουν ότι μεταξύ ενός καλού και κακού μυστικού υπάρχει μεγάλη διαφορά. Τα καλά μυστικά κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται χαρούμενα και τα κακά μυστικά κάνουν τα παιδιά να φοβούνται και να μην είναι ευτυχισμένα. Το να κρατήσουμε μυστικό το δώρο που πήρε ο μπαμπάς, για την επέτειο, στη μαμά για να μη χαλάσει η έκπληξη δεν είναι κακό. Όπως και τα surprise πάρτι γενεθλίων. Αν κάποιος μας ζητήσει να κρατήσουμε μυστικό κάτι, που μας προκαλεί φόβο, άγχος, αναστάτωση ή ντροπή, τότε σίγουρα δεν είναι κάτι καλό και πρέπει να το πούμε αμέσως στη μαμά ή στο μπαμπά. Κάτι που προκαλεί στεναχώρια στο παιδί, δεν πρέπει να μένει κρυφό, αντιθέτως το παιδί θα πρέπει να νιώθει άνετα για να το εκμυστηρεύεται κατευθείαν στο γονιό.

Αυτό το κεφάλαιο είναι για να επιτρέψει στα παιδιά να αισθάνονται άνετα με τα λάθη που κάνουν. Εάν δεν τους επιτρέπεται να κάνουν λάθη ή να αισθάνονται άσχημα για τα λάθη τους, η αυτοεκτίμησή τους θα μειωθεί και θα αισθάνονται αρνητικά για τον εαυτό τους. Είναι καλύτερο να δοκιμάσεις και να αποτύχεις αντί να μην δοκιμάσεις ποτέ. Εάν τα παιδιά δεν κάνουν λάθη δεν μεγαλώνουν. Όλοι κάνουμε λάθη! Αν δεν κάνουμε λάθη δεν θα μάθουμε. Μέσα από τα λάθη μας γινόμαστε  πιο ανθεκτικοί και αποκτώντας υπομονή και  επιμονή. Είναι σημαντικό να βοηθήσετε τα παιδιά σας, να μετρατρέψουν τα λάθη τους σε ευκαιρίες εκμάθησης.

Αυτό το μάθημα ενισχύει τη σημαντικότητα του να μιλάμε και να δρούμε με καλοσύνη και σεβασμό, μεταξύ των μελών της οικογένειάς μας. Τα παιδιά πρέπει από νωρίς να μάθουν ότι το να είσαι μέλος μιας οικογένειας και μιας κοινωνίας σημαίνει υποχρεώσεις, ευθύνες και συνέπεια. Με την οικογένεια μας ζούμε και είμαστε πολύ οικείοι μεταξύ μας, όμως δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους θεωρούμε δεδομένους και να τους μεταχειριζόμαστε σαν κάτι που είναι λιγότερης σημασίας ή να μην νοιαζόμαστε. Το πώς μιλάμε στα μέλη της οικογένειάς μας, λέει αρκετά στους άλλους ανθρώπους για το τι είδος οικογένεια έχουμε και τι άνθρωποι είμαστε. Σεβασμός δεν είναι η υπακοή και η πειθαρχία. Σεβασμός σημαίνει υπευθυνότητα, αξιοπιστία, ειλικρίνεια και να τηρείς τις υποσχέσεις σου. Σημαίνει να δέχεσαι τις συνέπειες αυτών που λες και κάνεις.Ακόμη να δείξουμε στο παιδί πως το σεβόμαστε και εμείς, το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα επέλθει με περισσότερη επιτυχία. Αν ένα παιδί μάθει να σέβεται πρώτα απ’ όλα την οικογένειά του, θα μεταφέρει αυτό το σεβασμό και στους άλλους. Με το σεβασμό προς την οικογένειά του, θα ακολουθήσει και η υπακοή, προς τα μέλη της.

Θέλουμε τα παιδιά να αποκτήσουν καλές συνήθειες και κατ’ επεκταση, καλή συμπεριφορά. Μερικές φορές οι γονείς ξεχνάμε ότι τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και έχουν ικανότητες να είναι υπεύθυνα.  Επομένως, αναμένονται πολύ λιγότερα από το παιδί και δεν μπορεί να “ανθίσει” και να αποκτήσει εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.  Το Manners4Minors, βοηθά τα παιδιά  να γίνουν πιο υπεύθυνα και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, τόσο στο σπίτι, όσο και στο ευρύτερό τους περιβάλλον. Το Manners4Minors, δείχνει στα παιδιά ότι το να βοηθούν τους κάνει να αισθάνονται καλά και όχι επειδή τους το επιβάλλουμε να το κάνουν.

Τα μικρά παιδιά δεν καταλαβαίνουν τους κοινωνικούς κανόνες και τις δεξιότητες. Από τη φύση τους,  δεν αισθάνονται την ανάγκη να χαιρετήσουν τους άλλους. Δεν είναι κάτι που το θεωρούν αναγκαίο καλό. Αυτό το μάθημα διδάσκει στα παιδιά τη σημασία των χαιρετισμών προς τους άλλους και τι αποτέλεσμα έχει αυτό, βοηθώντας τα να ενσωματώσουν αυτούς τους κοινωνικούς κανόνες στην καθημερινότητά τους. Είναι πολύ σημαντικό να χαιρετάμε τους άλλους, διότι αυτό δείχνει ότι είμαστε καλοσυνάτοι και ευγενικοί. Μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να ενσωματώσουν αυτούς τους κοινωνικούς κανόνες.

Αυτό το μάθημα βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν την έννοια της αθλητοπρέπειας. Σε ένα πολύ ανταγωνιστικό κόσμο όπου όλοι προσπαθούν να προχωρήσουν μπροστά και να είναι οι καλύτεροι, είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να έχουν καλή αίσθηση της αθλητοπρέπειας. Η αθλητοπρέπεια θαυμάζεται από πολλούς και δεν την έχουν πολλοί. Θα δούμε πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε την αθλητοπρέπεια στα παιδιά όταν συμμετέχουν σε ένα ανταγωνιστικό σπορ ή όχι.